Fotografia przedstawia ścianę przednią szałasu rodziny Hyrczyków w Baligówce, na Podhalu. W górnej części ściany, tuż przy dachu, widnieje biała figurka Matki Bożej Królowej Podhala z Dzieciątkiem w ręku. Postaci umieszczone są na białym cokoliku. Poniżej figurki znajdują się cztery gałęzie świerkowe, połączone znakiem krzyża u dołu. Dwie z nich otaczają też z obu stron figurkę.

Dla współczesnych pasterzy w polskich Karpatach stanowi on specjalną semiosferę, wokół której nagromadziły się liczne treści ujawniające ich wizję świata i symbolikę. Semiosfera przestrzeni szałasu składa się z wielu elementów i „gadżetów”: architektury, światła, obrazu, barw, roślin (kwiatów, ziół), śpiewu, rytuałów i praktyk kultowych charakterystycznych dla  pasterzy. Centralną przestrzenią szałasu jest ściana przednia, ze znajdującymi się w niej drzwiami prowadzącymi do wnętrza. Prawie każdy baca oznacza ją we właściwy dla siebie sposób, wykorzystując do tego zarówno elementy natury – rośliny, kije, korzenie, poroża zwierząt, jak i różnego rodzaju artefakty będące ich własnym wyborem. Pasterze zawieszają je na ścianie przedniej szałasu, zazwyczaj nad wejściem lub też w lewej części ściany, na wysokości górnej części wejścia. Przedmioty te noszą różne określenia - ogólniejsze: znak bacy, logo bacy; bardziej szczegółowe, w zależności od przedmiotu:  korzeń, kapliczka, obraz święty. Wszystkie te elementy tworzą system znaków pełniących znaczącą rolę w czaso-przestrzeni pasterskiej; są również znakiem dla innych pasterzy, którzy dobrze potrafią odczytywać ich przesłanie.