Fotografia przedstawia bacę Henryka Kukuczkę (zm. 2018?) święcącego owce, podczas obrzędu mieszania stad owiec od gazdów powierzających je na wypas. We wnętrzu koszaru stoi baca Henryk Kukuczka, ubrany w odświętny strój górali śląskich. W ręku bacy znajduje się bukiet zasuszonych ziół poświęconych w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (Matki Bożej Zielnej), przypadające w kościele katolickim w dniu 15 sierpnia. Za bacą stoi Marian Bocek z Istebnej – wieloletni właściciel i hodowca stada owiec przeznaczonych do uboju, który w każdym roku prowadził stada owiec od gazdów z Beskidu Śląskiego na wypas na Stecówkę, do bacy Henryka Kukuczki.

Baca Henryk Kukuczka (zm. 2018) dokonywał mieszania owiec przy swoim domu na Stecówce w Istebnej. W wyznaczonym przez niego dniu baca Henryk Kukuczka, ubrany w strój odświętny, przyprowadzał na łąki owce, które następnie gromadzono w małym koszarze odgrodoznym od dużego; zbierała się tam również rodzina, gazdowie, muzykanci i przyjaciele. Baca witał wszystkich, odchodził do koliby rozpalić ogień, po czym obchodził i okadzał koszor z półmetrową wiązkę ziół, po czym rzucał je obok wejście do koszoru tak, aby owce wychodziły z koszaru symbolicznie «przez dym».  Następnie kropił owce i pasterzy wodą świeconą. Potem zmawiano modlitwy.  . Na środku dużego koszaru umieszczał moikę, czyli choinę ozdabianą kolorowymi wstążkami, wokół której on lub wyznaczona przez niego osoba dokonywała zmieszania owiec, aby stanowiły odtąd jedno stado. W uroczystościach uczestniczył także często ksiądz, który błogosławił szałas i prowadził modlitwę. W koszarze baca zacinał do ziemi dwa obuszki na krzyż. Potem puszczano owce z koszora i następowało właściwe mieszanie wokół ozdobionej «mojki». Po mieszaniu Heniek częstował serem i małymi bułeczkami i grały kapele, zazwyczaj Jetelinka i Walasi.

Po zmianach ustrojowych w Polsce sytuacja pasterstwa w Beskidzie Śląskim była trudna – w latach 90. XX wieku została zamknięta ostatnia spółdzielnia mleczarska w Istebnej skupująca mleko od pasterzy w tym regionie. Doprowadziło to do zaniku tradycji wypasu występującej od wieków na terenie tego obszaru,  a tym samym bogatej obrzędowości związanej ze światem pasterzy. Na przełomie XX i XXI wieku grono górali z Beskidu Śląskiego rozpoczęło spotkania skupiające się wokół diagnozowania sytuacji pasterstwa. Wyrastając w określonej tradycji pasterskiej żywej w ich rodzinach od pokoleń, doskonale znali codzienne problemy pasterstwa, obserwowali też zmiany społeczne i kulturowe w regionie związane z jego zanikaniem. Wiele elementów tych obserwacji dyskutowanych było następnie w szerszym gronie przyjaciół, osób zainteresowanych tematem oraz przedstawicieli środowisk działających w ramach organizacji pozarządowych. W ten sposób zrodziło się środowisko interesariuszy bezpośrednio zainteresowanych tematyką pasterstwa i możliwością jego realizacji w czasach współczesnych. Refleksje nad sytuacją pasterstwa karpackiego doprowadziły do podjęcia wspólnych działań nad wskrzeszeniem szałaśnictwa w gminie Istebna w Beskidzie Śląskim. W 2003 roku grupa mieszkańców Beskidu Śląskiego,  w tym m.in. Piotr Kohut, Józef Michałek, Zbigniew Wałach, Henryk Kukuczka zakupili pierwsze owce i zorganizowali wypas szałaśniczy w tym regionie. W 2004 roku zorganizowano tradycyjne mieszanie owiec na Stecówce w Koniakowie, u bacy Henryka Kukuczki, który od tego roku aż do roku swojej śmierci (2018) organizował je corocznie. W obrzędzie mieszania owiec u bacy Kukuczki gromadziły się rokrocznie tłumy złożone z przedstawicieli rodziny i osób zaprzyjaźnionych, górali śląskich, turystów, badaczy. Podczas spotkania grały też kapele z Beskidu Śląskiego.