fotografia wykonana przez Ewę Kocój podczas badań terenowych

Kumornik to jedna z części szałasu pasterskiego, służąca do przechowywania wyrobionych produktów mlecznych. Ta część szałasu znajduje się w większości szałasach położonych po polskiej stronie Karpat, jest też różnego kształtu i wielkości. Zazwyczaj jest też mocno zaciemniona, co służy wyrobionym produktom, które leżąc tu powoli dojrzewają i nabierają dodatkowo smaku i zapachu drewna i dymu bacówki. Czasami bacowie wbudowują w ściany kumornika małe okienka, służące do wpuszczenia w te przestrzeń naturalnego światła dziennego, co pozwala im łatwiej orientować się w przestrzeni kumornika. Współcześnie w każdym dniu pracy na szałasach bacowie gromadzą w niej wyrobione produkty mleczne – bundz, bryndzę, oscypki,  a także żętycę. W kumorniku znajdują się też zazwyczaj drewniane koryta służące do przechowywania tzw. rosołu – jest to solona woda, w której co najmniej dobę przechowuje się niektóre gatunki wytworzonego sera, m.in. oscypek i gołkę. Bacowie traktują kumornik jako jedną z najważniejszych części szałasu, ponieważ tu znajduje się ich całe bogactwo, czyli wytworzony ser. Wstęp do kumornika ma przede wszystkim baca, a za jego pozwoleniem także inne osoby pracujące na szałasie lub osoby postronne przybywające na szałas.