Szufelka do śmieci wykonana z pozostałości blachy aluminiowe po innym wyrobie - wiaderku. Wykonana z dwóch kawałków blachy. Z większego, odpowiednio wyciętego kawałka  kwadratu, w dwóch miejscach  płytko naciętego, przy pomocy kleszczy i młotka, uformowany został zasadniczy korpus szufelki. Z trzech stron, krawędzie tego kwadratu, na szerokość. ok.4 cm, zostały zagięte do góry i przez odpowiednie pozaginanie blachy na dwóch narożnikach, utworzyły dwie boczne oraz tylną ścianki szufelki. Górne krawędzie tych ścianek zostały odgięte na zewnątrz i dokładnie zaklepane, dzięki temu je wzmocniły i usztywniły. Ostateczny kształt tej części nadany został przez  wyklepanie na kawałku szyny, stalowym i drewnianym młotkiem, charakterystycznych wgięć na ściankach bocznych, a przednia krawędź  została lekko przygięta do dołu po bokach, wraz z końcówkami ścianek bocznych pod skosem została przycięta. Tak ukształtowany korpus szufelki nie różni się zbytnio  swym wyglądem od typowych, tego  rodzaju wyrobów fabrycznych.  Z mniejszego, podłużnego  skrawka blachy dł..19 cm i szer. 4 - 5 cm, przez podgięcie do dolnej powierzchni jego krawędzi i zaklepanie   ich wraz z końcówkami pałąkowatej zawieszki, uformowana została rączka szufelki. Na dł. ok 10 cm została dwoma, aluminiowymi nitami ze zwiniętych skrawków     blachy, została przynitowana : jednym do dna szufelki, drugim do jej tylnej ścianki. Przez to, właściwy uchwyt jest stosunkowo krótki i nie przekracza 12 cm wraz z zawieszką.                 Przy dokładniejszym obejrzeniu się temu wyrobowi, widać wyraźnie, że dokładnością i estetyką wykonania odbiega od wyglądu fabrycznych artykułów  natomiast, co w tym przypadku najistotniejsze, nie odbiega od nich funkcjonalnością.

                     Możliwość obserwacji całego cyklu pracy wykonawcy, widok niemal automatycznego, bezrefleksyjnego wykonywania  poszczególnych czynności, nie pozostawiażadnych wątpliwości, że musiały być one wykonywane wielokrotnie, od dłuższego już czasu. Faktycznie, do połowy lat 90 -tych, szufelki do śmieci, obok takich wyrobów    jak : sita (rzeszota), formy do chleba, wiadra, lejki, zgrzebła do koni, łuskarki do kukurydzy itp wyroby blaszane, były jednym z podstawowych artykułów wyrabianych  przez tego rzemieślnika. Jeszcze po koniec ubiegłego wieku w Rumunii powszechnym był widok Romów, zarówno mężczyzn jak i kobiet z dziećmi, na targach i  jarmarkach, lub też chodzących po wsiach i oferujących w handlu obnośnym różnego rodzaju wyroby domowego rzemiosła. Z początkiem tego wieku  ta wytwórczość została praktycznie wyparta przez coraz bardziej dostępne wyroby przemysłowe, m.in. sprowadzane masowo z Chin. O tym że w poprzednich okresach, tamtejsi   romscy rzemieślnicy, na całkiem niemałą skalę zaspokajali zapotrzebowanie na różnego rodzaju artykuły potrzebne, niekiedy niezbędne, w domowym, zwłaszcza  wiejskim gospodarstwie, świadczy fakt że wciąż jeszcze w wiejskich obejściach można się natknąć na tego rodzaju przedmioty, albo będące jeszcze w użyciu, albo już  odrzucone w charakterze złomu.