Na poziomej prostokątnej desce zwieńczonej łukiem nadwieszonym ukazana została scena ostatniego posiłku spożywanego przez Chrystusa z uczniami przed Jego śmiercią. Zasiada On pośrodku, za dużym stołem z prostokątnym blatem, ustawionym dłuższym bokiem równolegle do powierzchni obrazu i przykrytym białym obrusem. Chrystus ubrany w czerwony chiton i błękitny himation, ujęty na wprost, z głową lekko skłonioną w prawo, spogląda na stojący przed Nim kielich i resztki spożywanego baranka paschalnego. Nieco na lewo na stole leży chleb, nad którym Chrystus utrzymuje otwartą dłoń. Ponadto na blacie leżą jeszcze dwa bochenki, trzy rzodkwie i szklanka. Po obu stronach Chrystusa ukazani zostali uczniowie w różnych pozach, żywo gestykulując. Na lewo, zgodnie z tradycją ikonograficzną, umieszczony został Jan jako młodzieniec z długimi włosami. Skłania się ku niemu Piotr, a odchyla Judasz, opierając rękę z sakiewką na blacie. Dwaj inni uczniowie na pierwszym planie zajmują miejsce po drugiej stronie stołu. Tu też, pośrodku ukazany został dzban z misą i położona na nim biała tkanina. To naczynia do obmycia nóg. Głębia przedstawienia została ograniczona ścianą z trzema oknami, od góry zaś udrapowaną czerwoną tkaniną. Kompozycja nawiązuję do niezmiernie popularnego wśród cerkiewnych malarzy obrazu Leonardo da Vinci w Santa Maria della Grazie w Mediolanie, rozpowszechnionej przez liczne odbitki graficzne. Profesjonalny, utalentowany malarz bez kłopotu naśladując oryginał oddał plastyczność postaci, ich pozy i gesty. Przestrzenność uzyskał dzięki wykorzystaniu prawideł perspektywy geometrycznej, co widać zwłaszcza w sposobie wyrysowania krawędzi desek podłogowych, blatu stołu oraz glifów okien. Ponadto dzięki znajomości zasad perspektywy powietrznej wykreślił motywy krajobrazowe w prześwitach okiennych. Plastyczność karnacji i tkanin uzyskiwał przez nakładanie szybkich i wyraźnych linii i plam barwnych, modelował je zarówno walorowo jak i chromatycznie: np. żółcieniami rozświetlał zieleń, a czerwienią błękit.

Należał do trzeciego pokolenia tzw. linii jaśliskiej, znanej rodziny malarzy pracujących w kościołach i cerkwiach po obu stronach Karpat (Polska, Słowacja, Ukraina). Współpracował z ojcem, Antonim i bratem, Zygmuntem. Zachowały się jego ikonostasy między innymi w Leluchowie, Kwiatoniu, Izbach, z Ropek w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. Tam też jego polichromie.