Na drewnianym podobraziu zbliżonym do kwadratu o ściętych górnych narożach farbami wypełniono nieco mniejsze pole, zwieńczone łukiem nadwieszonym, zostawiając dookoła miejsce na sporządzenie ramy w takim właśnie kształcie. Samo przedstawienie jest rozbudowane i składa się z wielu motywów. Główne postaci umieszczone zostały na płytkim pierwszym planie: Maria pośrodku, na prawo Anna i Joachim, na lewo kapłan Zachariasz i diakon. Maria niższa od pozostałych, w odkrytą głową z ciemnymi włosami, ubrana w błękitną suknię i czerwony płaszcz wstępuję po stopniach ku kapłanowi, ujmując jego rękę.  Nad jej głową z nimbem zapisano bielą:


Zachariasz ubrany w trzy różnej długości tuniki, czerwony płaszcz i mitrę na głowie zwraca się ku przychodzącej wyciągając do niej ręce. Na lewo na wysokości jego głowy zapisano imię:

Za nim, nieco w głębi na lewo stoi młody diakon z kadzidłem w prawej dłoni, w lewej podtrzymuje kraniec zawieszonego na ramieniu orarionu i księgę. Na prawo od Marii ukazani są jej rodzice: Anna w zielonej sukni, czerwonym płaszczu i białej chuście na głowie oraz Joachim, w ciemnobłękitnej tunice i jasnym płaszczu, z laską w dłoni. Nad ich otoczonymi nimbami głowami zapisano imiona:


Nieco w głębi za nim ukazany został tłumny orszak mieszkańców Jerozolimy wychodzących z bramy. W dole na prawo zapisany tytuł ikony:



Główna scena ukazana jest na architektonicznym tle złożonym z wielu budowli, od lewej: bazyliki z zielonymi dachówkami i sygnaturką; dwukondygnacyjnej wieży z narożami artykułowanymi kolumnami z liściastymi kapitelami, z balustradą na drugiej kondygnacji i kopułą na ażurowym bębnie; dwoma strzelistymi wieżami z iglicami flankującymi budowlę ze ścianą przeprutą rzeźbiarsko zdobionymi oknami i sklepioną baniastą kopułą; budowli z pomieszczeniem na piętrze ze schodami i arkadami, w którym ukazano Marię czytająca księgę; cylindrycznej wieży bramnej zwieńczonej krenelażem, przez której ozdobione boniowaniem przejście z kratą przechodzi tłum mieszkańców. Dachy budowli ukazane zostały na złotym, grawerowanym w roślinny ornament tle.
Malarz stosował tradycyjną technikę nakładania warstw jaśniejszych na ciemną podmalówkę, w tym wypadku wyjątkowo wyraźną. Widać ją zwłaszcza w cieniach na twarzach i dłoniach. Draperię tkanin zaznaczał ostrymi, zygzakowatymi liniami w światłach i roztartymi plamami w półcieniach. Przy tworzeniu iluzji przestrzenności architektury łączył techniki średniowieczne z nowożytnymi. Dla przykładu schody na lewo ukazane zostały w skrócie perspektywicznym, a płytki podłogowe nie, gdyż ich krawędzie są równoległe. Podobnie przy malowaniu wieży z kolumnami twórca próbował zastosować reguły renesansowej perspektywy geometrycznej, co widać zwłaszcza gzymsie ze wspornikami i balustradą drugiej kondygnacji, podczas gdy budowla obok z cebulastą kopułą jest płaska, bez żadnej widocznej próby oddania trzeciego wymiaru.

Malarz pochodzący z Sądowej Wiszni. Wykonał malowidła i część ikonostasu i chorągiew w cerkwi p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego w Uluczu