a)     Na prostokątnym drewnianym podobraziu, wyciętym od góry w łuk wklęsło-wypukły, na ciemnoczerwonym tle z malowanym ornamentem z trzech stylizowanych lilii, ukazana została Matka Boska z małym Jezusem. Ujęta w pozie siedzącej, od kolan w górę, na wprost, ze wzrokiem skierowanym na widza, lewą dłonią wskazuje na Syna, którego podtrzymuje prawym ramieniem. Ubrana jest w ciemnobłękitną długą suknię i biały obszerny maforion, luźno przykrywający jej głowę i ramiona, otulający półnagiego Jezusa, spływający w dół i opadający na siedzisko. Jezus z jasnymi włosami, błękitnymi oczami skierowanymi w prawo w dół, ukazany z odkrytymi ramionami i nogami, prawą rękę wznosi i odwodzi w lewo.
Ikona o dużych walorach artystycznych. Partie karnacji modelowane są walorowo bielą, rozbieloną czerwienią i żółcią, a nawet błękitem w cieniach. W tych fragmentach choć farba kładziona jest grubymi plamami, to przejścia między cieniami a światłami są delikatne, niemal niezauważalne. Dzięki temu malarz ukazał twarze o regularnych, subtelnych rysach i łagodnym spojrzeniu. Szerokimi i dynamicznymi pociągnięciami pędzla i farbą w odcieniach bieli i szarości kładzioną impastowo ekspresyjnie modelował marszczenia obszernego płaszcza Marii.

Bruśnieński kamieniarz, malarz ikon, polichromii, rzeźbiarz w kamieniu. Uczył się we Lwowie u Juliana Markowskiego, następnie we Włoszech. Pracował w Bruśnie, Lwowie, gdzie wykonywał liczne nagrobki, pomniki, rzeźby sakralne. Wyjechał do USA, gdzie pracował w Nowym Jorku, Cleveland, Pittsburghu i Filadelfii. W 1912 wrócił do Lwowa, a po zakończeniu I wojny światowej do Starego Brusna.