Na prostokątnym podobraziu wykrojonym w górze półokrągło, na żółtym malowanym tle ukazany został Chrystus na wprost, od kolan w górę. Ubrany jest w różowy chiton ze złotą lamówką wokół szyi oraz błękitny himation, którego żółta podszewka w formie wzorzystej lamówki zdobi jego krawędzie. Prawą dłoń wznosi przed sobą z gestem błogosławieństwa (benedicto latina), w lewej podtrzymuje błękitny glob zwieńczony złotym krzyżem. Postać Chrystusa niejako wyłania się zza obłoków, których półwieniec ukazany jest w dole obrazu. W lewym dolnym narożu umieszczony jest napis: 1902 С.И. Томасевичъ.
Ikona wykonana przez profesjonalnego malarza o dużych umiejętnościach technicznych i artystycznych. Jego paleta składa się jedynie z barw głównych: błękitu, czerwieni i żółci oraz bieli. Nakłada je i impastowo, i laserunkowo, bryłę modeluje i walorowo, i chromatycznie. Wykorzystując wszystkie barwy szerokimi, ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla i wyraźnymi dynamicznymi plamami kształtuje fałdy chitonu. Tymi samymi farbami, ale kładzionymi nieco mniej dynamicznie, krótszymi, ale równie wyraźnymi pociągnięciami oddaje nie tylko plastyczność twarzy, ale wydobywa delikatność jej rysów i wnikliwość spojrzenia. Kilkoma, wydawać by się mgło, niedbałymi plamkami światła i liniami rysuje ornament na lamówkach szat. Równocześnie walorowo, przez stopniowe rozjaśnianie błękitu modeluje tkaninę himationu, rysując wyraźne długie linie rozświetleń na grzbietach draperii. Delikatnymi laserunkami oddaje bryłę globu, a także puszystość obłoków.

Pochodził ze Lwowa. Uczył się w Zbarażu u malarza cerkiewnego Ilka Koprowskiego i w Krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Poza Bodakami, namalował także ikony do ikonostasów w Zyndranowej oraz Turynce i Butynach koło Żółkwi.