Na pierwszym tle rozbudowanego w głąb pagórkowatego krajobrazu ukazany został Jakub jako młody bezbrody mężczyzna, który z zamkniętymi oczami leży na ziemi z głową złożoną na ramieniu, położonym na kamieniu. Ubrany jest we współczesny strój: buty z wysokimi cholewami, spodnie i długą ciemnobłękitną koszulę z kołnierzem; jego głowę przykrywa kapelusz z małym rondem. Na lewo od śpiącego, w ujęciu tylnym w trzech czwartych, stoi anioł w ludzkiej postaci, w czerwonej tunice i białymi skrzydłami. Za Jakubem stoi drugi anioł, w żółtej tunice, z lekko wzniesionymi rękami.  Obok niego drabina sięgająca po skosie nieba. Tu w rozjaśnionym otworze w chmurach ukazany został Bóg Ojciec, jako siwowłosy starzec w białej tunice i czerwonym, rozwianym płaszczu. Po drabinie zstępuje trzeci anioł w postaci dziecka w białej tunice. Ta oryginalna w malarstwie cerkiewnym kompozycja została przejęta ze wzorców zachodnich, a przekonywujący sposób oddania iluzji głębi i przestrzenności zdradza znajomość reguł perspektywy geometrycznej i powietrznej. W partiach pejzażu dominują trzy barwy: brąz na pierwszym planie, zieleń w głębi i błękitny w tle. Grzbiety pagórków na pierwszym planie wykreślone są szerokimi i ciemnymi, przez co wyraźnymi pociągnięciami pędzla. Na dalszych planach te granice są mniej widoczne.  Drzewo zamykające scenę od lewej na pierwszym planie oddane jest szczegółowo, z zaznaczeniem ciemnymi i jasnymi plamkami drobnych liści. Drzewa na dalszych planach są mniejsze, oddane bez zaznaczenia detali. Z dużym znawstwem ukazana jest plastyczność i miękkość chmur, zwłaszcza w partiach rozświetlonych blaskiem księżyca w górze, na prawo. Ikona wykonana jest przez twórcę o dużych umiejętnościach plastycznych i znajomości malarstwa zachodnioeuropejskiego. Przejął stamtąd nie tylko wzorzec kompozycji, ale również umiejętność oddania plastyczności brył i budowania wieloplanowej przestrzeni na płaszczyźnie.
W partiach chmur widać pozostałości napisu: глава кн, co wskazuje, że była tu umieszczona informacja, do którego fragmentu Biblii odnosi się przedstawienie: Księga Rodzaju, 28, 10-22.

Syn malarza Stefana Medyckiego, twórcy ikonostasów w cerkwiach Św. Jerzego i Podwyższenia krzyża Świętego Drohobycza. On sam pracował m. in. w Drohobyczu, Powroźniku, Owczarach, Nowej Wsi, Muszynie i in.