Na prostokątnej desce zwieńczonej łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem ukazane zostały trzy osoby boskie: Bóg Ojciec na prawo, Jezus Chrystus na lewo, obaj zasiadający wśród obłoków, oraz Duch Święty w postaci gołębia unoszącego się ponad Nimi. Bóg Ojciec jest starszym siwowłosym mężczyzną, z długą brodą, ubranym w szaty kapłańskie: długą sutannę, białą komżę, skrzyżowaną na piersiach czerwoną stułę i zdobioną w deseń kwiatowy kapę. W prawej dłoni trzyma berło, lewą wskazuje na Syna. Jezus półnagi, z czerwonym płaszczem owiniętym dookoła bioder i przykrywającym częściowo nogi, podtrzymuje krzyż oparty na prawym kolanie, lewą stopę kładzie na globie. Ten otoczony jest przez węża z jabłkiem. W szczękach. W górze kompozycji ukazany jest gołąb otoczony szarymi obłokami i promienistą glorią. Rysunek promieni oraz nimbów, okrągłego wokół głowy Chrystusa i trójkątnego wokół głowy Ojca, zostały wyryte w pomalowanym na złoty kolor gruncie.  
Paleta barwna obrazu bardzo uboga, ograniczona do kilku kolorów: czerwieni, szarości i żółcieni. Pociągnięcia pędzlem szerokie i schematyczne zdradzają twórcę niekształconego, o słabych zdolnościach plastycznych. Większą dokładność widać w rysunku ornamentów na kapłańskiej kapie oraz ażuru koronek przy komży. Plastyczność w partiach karnacji budowana jest przez nakładanie ciemniejszych warstw na jasną podmalówkę. Do podkreślenia wyraźnych granic między formami użyty jest ciemny kontur.