a)     Na prostokątnym podobraziu, na polu ze ściętymi narożami przez malowaną wewnętrzną ramę ukazana została wyłaniająca się zza obłoków ręka Boga podtrzymująca wagę. Na uniesionej szali klęczy ze złożonymi dłońmi mężczyzna w jasnej tunice i błękitnym płaszczu. Obok na unoszącej się w powietrzu białej banderoli czernią zapisano parafrazę cytatu z Dn 9,7:


(Tobie Panie sprawiedliwość, a mnie zawstydzenie twarzy). Na drugiej obniżonej szali położone zostały narzędzia męki Chrystusa: krzyż z titulusem:

 kolumna, drabina, włócznia, trzcina z gąbką, korona cierniowa, gwoździe, rózgi, bicze, obcęgi. W dole w głębi ukazane zostały budynki na jasnym tle, częściowo skryte za rozciągającym się przed nimi pagórkiem. Na dolnym fragmencie malowanej ramy znajduje się trudny dziś do odczytania cyrylicki napis.
Wśród cech stylistycznych przedstawienia można wyróżnić: ubogą paletę barwną ograniczoną do żółcieni, brązu i błękitu, równowagę między wartościami graficznymi i malarskimi, modelunek walorowy widoczny w partiach karnacji i imitacji plastyczności przedmiotów, laserunkowe nakładanie plam barwnych, poprawne skróty perspektywiczne pozwalające zbudować głębię kompozycji wzdłuż diagonalnej wykreślonej przez ramię wagi. Twórca najprawdopodobniej nie był malarzem profesjonalnym, ale sprawnym w rzemiośle i obznajomionym z głównymi cechami zachodniego malarstwa nowożytnego.

nieznany