Tradycja, legendy  i opowieści o mieście wspominają o niezwykłym rozkwicie i bogactwie miasta, którego szczyt nastąpił w pierwszej połowie XVIII wieku. Niewielka osada pasterzy przeobraziła się w nowoczesne miasto handlowe. Nie zachowały się żadne obrazy miasta z tego okresu, oprócz szkicowej grawiury z 1742 roku, przedstawiająca budynki  rozległego miasta sięgającego pod szczyty okolicznych gór. Na grawurze widoczne są liczne kościoły i dziesiątki domów. Zaznaczony jest tam również Monastyr św. Jana Chrzciciela (Prodomos czyli Poprzednika). Miasto zawdzięczało swój sukces szeroko rozwiniętemu handlowi: przez Durres i Ragusę prowadzili handel z Republiką Wenecką i Włochami, przez Belgrad i Pest oraz Brasow i Sigiet z Transylwania z  Cesarstwem Austrio-Węgierskim, ich faktorie rozciągały się również na terenie całego Imperium Osmańskiego z Konstantypoloą, Salonikami i miastami w Azji Mniejszej na wschodzie, Aleksandrią i Egiptem na południu.

Zdjęcie: Grawerunek z cerkwi św. Mikołaja, stanowiący replikę grawury z 1742 roku przedstawiający miasto w szczycie rozwoju.